DOSTLUK MU? AŞK MI? İŞ Mİ?
Gönderilme zamanı: Cmt Kas 22, 2008 6:12 pm
Beni tanımaya çalışan dostlarımın sürekli şikayetleri olur.
Farklı bir yapım olduğunu söylerler ama sonuçta çözemezlermiş beni... Buna şaşırmadım zaman zaman bende kendimi çözerken kördüğüm oluyorum.
Hayatımın büyük bir çoğunluğu çalışma odamda ki bilgisayarla geçiyor. İşim yazmak olduğu için bazen ev halkı içerde hayat var mı!. diyerek kapımı tıklatırlar.
Ben yoğun olursam cevaben öksürürüm sesim işitilirse kapının arkasında kız kardeşimin sesi duyulur.
Tamam anne merak etme yaşıyor!...
Sanırım bilgisayarla aramızı kıskanırlar ama çaktırmazlar. Korkarım annem bilgisayarı yakında şikayet edecek, düşünebiliyor musunuz annem hakim karşısında elleri kenetli boynunu bükmüş halde feryat ediyor.
Valla hakim bey bu gavur malı bizim oğlanı ayarttı!..
Evlilik cüzdanın da gelin resmi yerine bu bilgisayarı görüyorum. Uyku neyim gözüme girmiyor. .............!?
Hakim daha konuşmaya başlamadan da eklerdi sanırım.
"Yalanım varsa iki yüz elli altı ram çarpsın ki doğru hakim bey".
Şaka bir yana zaman zaman hayatımdaki dünyasal varlıklarla aramı koparsa da diş dünyayla bağım kopmadı. Fazla vakit ayırmak zararlı biliyorum önceki yazımda bahsettiğim gibi denge kurmak gerekiyor. Bir bilgisayarla dışarı çıkıp yüzmeye gidemezsiniz değil mi?!.
Düşünsenize bilgisayara mayo giydiriyorsunuz, salına salına havuzun kenarında dolaşırken erkekler laf atıyor. Abi kafası kaç ram bunun!...
Avrupalı mı?...
Görüntü kartı kaliteye benziyor gibi!..
Bu duruma bilgisayarın kızıp adamları kovalarken çıkardığı cırtlak sesle kendini müdahale ettiğini katmıyorum tabi. Kaçan adamlardan birisi arkasını dönüp,...
"Abi ses kartı bozulmuş bunun değiştir yoksa dırdırcı olur" diye eklerse; ben işin içinden çıkamam. Şimdilik büyük sorunlar yaşamayalım diye bende bilgisayarımda evde tedbir olarak kalmayı daha uygun görüyoruz. Dostluğumuzu inkar etmiyorum yazılarımda yardım edişini ama...
Dostluk başka!...
İş başka!...
Aşk başka!....
Farklı bir yapım olduğunu söylerler ama sonuçta çözemezlermiş beni... Buna şaşırmadım zaman zaman bende kendimi çözerken kördüğüm oluyorum.
Hayatımın büyük bir çoğunluğu çalışma odamda ki bilgisayarla geçiyor. İşim yazmak olduğu için bazen ev halkı içerde hayat var mı!. diyerek kapımı tıklatırlar.
Ben yoğun olursam cevaben öksürürüm sesim işitilirse kapının arkasında kız kardeşimin sesi duyulur.
Tamam anne merak etme yaşıyor!...
Sanırım bilgisayarla aramızı kıskanırlar ama çaktırmazlar. Korkarım annem bilgisayarı yakında şikayet edecek, düşünebiliyor musunuz annem hakim karşısında elleri kenetli boynunu bükmüş halde feryat ediyor.
Valla hakim bey bu gavur malı bizim oğlanı ayarttı!..
Evlilik cüzdanın da gelin resmi yerine bu bilgisayarı görüyorum. Uyku neyim gözüme girmiyor. .............!?
Hakim daha konuşmaya başlamadan da eklerdi sanırım.
"Yalanım varsa iki yüz elli altı ram çarpsın ki doğru hakim bey".
Şaka bir yana zaman zaman hayatımdaki dünyasal varlıklarla aramı koparsa da diş dünyayla bağım kopmadı. Fazla vakit ayırmak zararlı biliyorum önceki yazımda bahsettiğim gibi denge kurmak gerekiyor. Bir bilgisayarla dışarı çıkıp yüzmeye gidemezsiniz değil mi?!.
Düşünsenize bilgisayara mayo giydiriyorsunuz, salına salına havuzun kenarında dolaşırken erkekler laf atıyor. Abi kafası kaç ram bunun!...
Avrupalı mı?...
Görüntü kartı kaliteye benziyor gibi!..
Bu duruma bilgisayarın kızıp adamları kovalarken çıkardığı cırtlak sesle kendini müdahale ettiğini katmıyorum tabi. Kaçan adamlardan birisi arkasını dönüp,...
"Abi ses kartı bozulmuş bunun değiştir yoksa dırdırcı olur" diye eklerse; ben işin içinden çıkamam. Şimdilik büyük sorunlar yaşamayalım diye bende bilgisayarımda evde tedbir olarak kalmayı daha uygun görüyoruz. Dostluğumuzu inkar etmiyorum yazılarımda yardım edişini ama...
Dostluk başka!...
İş başka!...
Aşk başka!....